Een ernstige oogafwijking zorgde ervoor dat Sophie van der Linden al op jonge leeftijd blind werd. Ze was pas twee toen er retinoblastoom werd geconstateerd, een zeldzame vorm van oogkanker die in de vroege kinderjaren ontstaat. Sindsdien ziet ze niets meer. Sophie herinnert zich ook niet hoe het was om te kunnen zien. Tijdens haar jeugd bezocht ze een reguliere basisschool. En ook na haar schooltijd begaf Sophie zich zoveel mogelijk in de ziende samenleving. Die relatief normale jeugd was een groot voordeel, vindt ze nu. Want daardoor kan ze nu grotendeels zelfstandig functioneren.
Zo normaal mogelijk leven
De 24-jarige Sophie is pas afgestudeerd en woont samen met haar vriend in Zaandam. Sinds kort werkt ze bij een juridisch bureau voor letselschade in Amsterdam. Daar voert ze intakegesprekken met slachtoffers van een ongeval. Het werk bevalt haar goed omdat het inhoudelijk heel afwisselend is. Zo op het eerste gezicht leidt Sophie een vrij normaal leven. Dat kost haar echter wel extra moeite. Zo moest ze de route naar kantoor eerst uitvoerig oefenen met iemand van Bartiméus. En zocht ze van tevoren uit welke extra voorzieningen er allemaal verkrijgbaar waren op haar werkplek. “Soms is het lastig dat je wat meer hulp moet vragen bij bepaalde dingen,” vindt ze zelf. “Of dat sommige dingen minder vanzelfsprekend zijn, waardoor je voor je gevoel afhankelijker bent. Dat vind ik eigenlijk het allerlastigste daarvan.”
Minder afhankelijk dankzij de OrCam
Die afhankelijkheid is een stuk verminderd door de aanschaf van de OrCam, een minicamera dat blinde en slechtziende mensen helpt bij het lezen. Sophie heeft de draagbare voorleesbril pas een maand maar is nu al enthousiast, hoewel het eerst wel even wennen was: “De OrCam leest voor wat je aanwijst. Dat is voor slechtziende mensen niet zo’n probleem, maar als je volledig blind bent, wordt het een ander verhaal. Gelukkig kreeg ik prima instructies van leverancier Babbage. Zij leerden mij dat ik ook een foto van een tekst kon nemen in plaats van de tekst aan te wijzen. De OrCam vertaalt dan vrijwel direct wat er op de foto staat. Dat gaat zo snel! Binnen een paar seconden, echt ongelooflijk.”
Toewijzing via het UWV
De OrCam is heel klein en daardoor gemakkelijk mee te nemen. Naast het lezen van teksten kan de minicamera ook gezichten en geld herkennen. Dat maakt het leven gemakkelijker. Niet alleen op werk maar ook thuis en onderweg. Sophie heeft de OrCam digitaal aangevraagd bij het UWV als hulpmiddel op haar werkplek. “Je dient een digitale aanvraag in op de website, en dan moet je zo goed mogelijk motiveren en onderbouwen waarom je hem nodigt hebt. Dus uitleggen welke taken lastig zijn en hoe de OrCam dat zou kunnen verbeteren. Het is wel fijn als je contact hebt met een organisatie zoals Babbage. Zij kunnen adviseren over wat je in de aanvraag kunt zetten.”
OrCam op werk
Na overleg met onder andere haar werkgever besloot het UWV de aanvraag toe te kennen. Sophie is maar wat blij met de OrCam. “Het is zo fijn dat je er gezichten mee kunt herkennen. Je maakt dan een foto van je collega en slaat die op, zodat de OrCam die persoon herkent. Als er iemand aan komt lopen, hoor je de naam van die collega. Maar de voorleesfunctie is natuurlijk ook ideaal. Heel handig als een cliënt belangrijke papieren meeneemt of een brief stuurt. Of als je op een beurs materiaal krijgt uitgereikt op papier, die kun je dan gewoon ter plekke lezen.”
Wauw, wat cool
Sophie heeft nog lang niet alle functies van de voorleesbril uitgeprobeerd. “Ik heb een hele uitleg gekregen bij de OrCam, dus daar wil ik een keer goed voor gaan zitten. Er is zoveel mogelijk en het is heel persoonsafhankelijk, wat je fijn vindt. Ik zit nog erg in de fase van ‘wauw wat cool dat dit kan’, maar het draagt zeker bij aan de vergroting van je zelfstandigheid. Dat weet ik zeker, dit is echt een heel mooie uitvinding.”
