Stieneke (22) is geboren met een progressieve oogaandoening. Dat is voor haar geen reden geweest om zich terug te trekken uit de maatschappij. Ze heeft zowel de basis- als middelbare school op het regulier onderwijs gevolgd. Daarna besloot ze om Theologie te gaan studeren aan de Christelijke Hogeschool Ede.
De eerste jaren ging dit heel goed. Ze haalde goede cijfers, woonde op kamers en genoot van het studentenleven. In haar derde jaar kwam hier verandering in. “Ik had enorme energieproblemen en voortdurend hoofdpijn. Eerst begreep ik niet wat er aan de hand was. Tot ik op een dag besefte dat ik de vergroting steeds een stapje hoger had gezet en zelfs dat niet meer kon lezen. Toen wist ik dat vergroting blijven gebruiken gewoon geen optie meer was.”
Stieneke nam contact op met Joost van Loon van hulpmiddelenleverancier Babbage. Van Babbage had Stieneke zowel vergrotings- als spraak- en braillehulpmiddelen. De overstap van visueel werken met vergroting naar non-visueel werken met spraak en braille had Stieneke nooit echt gemaakt. Ze wist niet hoe ze de hulpmiddelen goed moest inzetten. In de praktijk werkte Stieneke dus vooral met vergroting. Door de enorme zoomfactor die ze gebruikte was er weinig overzicht op het scherm en kostte studeren op die manier onevenredig veel energie.
Joost bezocht Stieneke samen met een arbeidsdeskundige van het UWV thuis om in kaart te brengen wat er nodig was in haar situatie. Ze bespraken nieuwe hulpmiddelen. Al snel bleek dat er naast hulpmiddelen vooral behoefte was aan training. Via de Babbage Academy kon Stieneke leren om de hulpmiddelen op de juiste manier in te zetten. Joost hielp om een aanvraag bij het UWV in te dienen voor zowel de nieuwe hulpmiddelen als de benodigde training.
Na de goedkeuring van het UWV, leverde Babbage de nieuwe hulpmiddelen en een van de trainers van de Babbage Academy kwam bij haar thuis om de training te geven. Stieneke kijkt erg positief terug op deze ervaring.
“Aan het begin moest ik enorm wennen aan deze manier van werken. Mijn vergrotingsprogramma was verwijderd en ik moest leren om met sneltoetsen en spraakuitvoer de weg te vinden op mijn computer. Aan het begin koste een simpele handeling als een mailtje sturen me wel een kwartier. Na enige tijd merkte ik vooruitgang. Mijn energie kwam langzaam terug en de hoofdpijn was verdwenen. Ook werd ik steeds sneller met het werken zonder zicht.”
Inmiddels studeert Stieneke weer fulltime. Alle basisregels van het non-visueel werken heeft ze onder de knie. De komende tijd zal ze bezig zijn met het optimaliseren van het geleerde. De training van babbage heeft voor haar echter een definitieve verandering betekend in haar professionele leven. Ze is van mening dat ze deze overstap eigenlijk al veel eerder had moeten maken. Uiteindelijk is ze nu sneller dan ze ooit met vergroting geweest is en ze wordt veel minder beperkt door energieproblemen.
Deze tekst is geschreven door Stieneke Roelofsen
